Šejla Kamerić'in Türkiye'de gerçekleşen ilk kişisel sergisi olan Bim Bam Bom Çarpınca Kalp, Bosnalı sanatçının işlerinden kapsamlı bir seçki sunuyor.

Kamerić'in kendi deneyimlerinden, anılarından ve hayallerinden hareketle şekillenen işleri, zor zamanlarda hayatın inceliklerinin bir kenara itilemeyeceğini hatırlatıyor ve bu yolla karmaşık bir psiko-coğrafi manzarayı gözler önüne sererken, insanın direnme gücünü vurguluyor. Serginin bir punk-rock şarkısının sözlerinden alınan başlığı, hayata ve aşka dair ortak bir çelişkiyi akla getiriyor: Nedensiz bir tasasızlık hali ile kaybetme korkusunun sürekli bir arada varoluşu.

Küratörlüğünü Başak Doğa Temür'ün yaptığı sergide video, fotoğraf, yerleştirme ve heykel gibi çeşitli mecralardaki işlerin yanı sıra, sanatçının bu sergi için ürettiği üç yeni yapıtı da gösteriliyor.

Kamerić'in işlerinin çoğu sanatçının Bosna Savaşı'na (1992–1995) dair deneyimlerine ve anılarına dayanıyor. En çok bilinen yapıtlarından biri olan 2003 tarihli Bosnalı Kız, Kamerić'in kendi portresi üzerine yerleştirdiği bir grafitiden oluşuyor: DİŞSİZ...? BIYIKLI...? LEŞ GİBİ KOKUYO...? BOSNALI KIZ! Bu metin, savaş sırasında Bosna-Hersek'te bulunan Birleşmiş Milletler Koruma Gücü'nde görevlendirilmiş Hollandalı bir asker tarafından duvara yazılmış.

Sanatçının bir kamusal alan projesi olarak tasarladığı Bosnalı Kız afişler ve reklam panoları üzerinde Saraybosna sokaklarında sergilendi. Arter'deki sergide bu işin, Vehbi Koç Vakfı Çağdaş Sanat Koleksiyonu'nda yer alan bir edisyonu gösteriliyor.

Kamerić işlerinde kendi imgesini sıkça kullanıyor. Sanatçının bu stratejiye başvurduğu en yeni işi, dokuz aylık hamileyken üzgün palyaço Pierrot kılığında poz verdiği Embarazada (2015). Sergide benzer çizgideki Temel İhtiyaçlar (2001), Keder (2015), ve 30 Yıl Sonra (2006) gibi işler de yer alıyor. Bim Bam Bom Çarpınca Kalp, Kamerić'in geçmiş ve gelecek arasındaki sınırları ortadan kaldıran anlatılar kurguladığı film ve video işlerinden de geniş bir seçkiye yer veriyor.

Entitled When the Heart Goes Bing Bam Boom, Šejla Kamerić's first solo exhibition in Turkey presents a wide selection of the Bosnian artist's production.

Kamerić's body of work insists that the delicate and the sublime are not pushed aside during catastrophe or hardship but that they exist simultaneously, revealing a complex, psycho-geographic landscape, and the tenacity of the human spirit. The title of the exhibition is taken from the lyrics of a punk-rock song and evokes one of the basic dilemmas of love and life: the co-existence of exhilaration and a constant sense of insecurity.

Curated by Başak Doğa Temür, the exhibition brings together works produced through various media, including video, photography, installation, and sculpture; and features three new works, thus offering an overview of Kamerić's practice.

Kamerić's works often involve her personal experiences and memories of the Bosnian War (1992–1995). Her iconic 2003 work Bosnian Girl shows a black and white photo of herself, superimposed with a graffiti that reads NO TEETH . . .? A MUSTACHE . . .? SMEL LIKE SHIT . . .? BOSNIAN GIRL!.

The original graffiti was written by a Dutch soldier from the Royal Netherlands Army troops who were a part of the UN Protection Force in Bosnia and Herzegovina during the war. Kamerić made Bosnian Girl as a public project in the form of posters and billboards scattered throughout the city. The exhibition at Arter features an edition of this work from the Vehbi Koç Foundation Contemporary Art Collection.

Involving her own image is a recurrent strategy that the artist employs in many of her works. The exhibition presents several works that fall under this category such as Basics (2001), Sorrow (2005), 30 Years After (2006); along with her new production entitled Embarazada (2015), where she poses as Pierrot the clown with her 9-month pregnant belly. When the Heart Goes Bing Bam Boom also includes a significant number of Kamerić's film and video works where she creates narratives in which boundaries between the past, present and future tend to dissolve.