27.02.-26.03.2011, Suriye Pasajı / İstanbul.

Dünya, ne gördüğümüz değil, ne hayal ettiğimiz, altını üstüne nasıl getirdiğimizdir. Dünya aslında düz ve dünyanın sonu yakın. Uçurumdan aşağı düştüğün veya kıyısına kadar geldiğin gibi, özellikle sen değil, bildiğimiz insanlar, sadece super kahraman kostümü içinde veya ninja kaplumbağ maskesinin ardından gülümser. Aynen, sanki burnunu kaybeder ve parti patlangıçları patlar yüzünde. Sonuçta kim kime gülüyor? Ancak, her ne kadar daha çok konfeti olsa da bu şakalarla ilgili değil.

Burroughs, kefaret, acı, sanat eşittir nakit, Alice Harikalar Diyarı, metropolitan-trash, ikon manyaklığı ve kaplan kürkü. Bora Akıncıtürk, renkli canavarların ormanlarını resmediyor. Oysa ölçü oranları kübistik-sürrealist tarzı içerisinde oyunbazca değişebiliyor. Burroughs hakkında konuşmak istiyor, onun çalışmasını referans noktası olarak alıyor ve herkesin bilmesini istiyor: hayat saçmalığı – bilinçaltının çok çok derinlerinde yeşil çayırlar üzerinde konumlanmış.

Çalışmalarını elinden almadığınız sürede, neredeyse hiçbiri olduğu gibi kalmaz. Akıncıtürk, dış dünyadan etkilendiği formları alıyor ve sanatsal yansıması için katalizör olarak onları kasten kullanıyor. Herşeye rağmen, hiçbir şey olduğu gibi görünmüyor. Neo-Sürrealist otomatizm stratejileri ile görünüşte saf post-punk anları yaratıyor. Çalışmalarında, yerinden ayrılmış ve sökülmüş tualler üzerine yayılmış beden parçaları ve omurlar veya Türkiye’nin renkli hayalgücü ile türk geleneklerinin isimleri ve batılı çocukların rüya ve fantezi sembolleri gibi soyut formları, illüstrasyonları, sembolleri, kelimeleri ve fragmanları birbirleri ile birleştiriyor.

2010 ve 2011 resim serisi, teknik araştırmalar arasında dolaşmakta ve 80lerin Punk´ını anma amacındadır. Akıncıtürk, bastırılmış gençliği ve asi travmaları geri çağırmakta, ancak aynı zamanda sosyal krizlerin genel anlarını ustaca, renki ve çekingen şekilde hatırlatıyor.

Biraz kafası karışmış gibi görünen eğlenceli yaratıklar, zamanımızın düzensizliğini resmederken, çabasız veya bitkin görünmeden, içten ve kuvvetli şekilde ilham veriyor.

My Education. WE WOKE UP, HUNGRY

The world is not what we see, the world is what we imagine, how we turn all upside down. Actually earth is flat and the end of the world is near. As you fall over the edge just down, or come to a shore without space, especially not for you, people we know are just smiling in superhero costumes or behind ninja turtle masks. Like as if you lost your nose and instead party poppers popping out of your face. So who’s laughing at whom? It’s not about jokes, even though there is so much confetti.

Burroughs, redemption, pain, art equals cash, Alice in Wonderland, metropolitan trash, icon mania and tiger fur. Bora Akincitürk paints creatures and places in bright environments, whereas the size ratios are shifted playfully in a cubistic-surrealist manner. He wants to talk about Burroughs, understands his work as a reference point and everyone should know, life is crap – located on a green meadow deep deep down in the subconscious.

As long as one lets him work, almost nothing remains as it is. Akincitürk takes the influence from the outside world in a direct form and uses them deliberately as a catalyst for artistic reflection. Anyway, nothing is as it seems. With neo-Surrealist automatism strategies he creates seemingly naive post-punk moments. In his works he combines abstract forms, illustrations, symbols, words and fragments that are disjointed and detached over the canvases like scattered body parts and extremities or names of Turkish generals with the colorful imagery of Turkey and the symbols of the Western children’s dream and fantasies.

The recent painting series from 2010 and 2011 circulates between technical exploration and the desire to make a tribute to the punk of the ’80s, that happened in Turkey just rudimentarily. Akinictürk recalls the trauma of the oppressed youth and rebellion, but he also reminds of general moments of social crisis – subtle, colorful and coyish.

The funny creatures that all look a little confused, illustrates the confusion of our time, without effort or looking exhausted, but honestly and powerfully inspiring.