The Morning Line ('Sabah Hattı'), Matthew Ritchie'nin temelde işbirliğine dayalı bir yapı olarak tasarladığı, sanatçılar, mimarlar, mühendisler, fizikçiler ve müzisyenlerin uzmanlaştıkları bilgileri yeni bir form yaratmak üzere katacakları, bilgi eşleşimini amaçlayan disiplinler arası bir kesişme noktasıdır; video projeksiyonları ve yenilikçi mekansal ses ortamlarının fiziksel strüktür içinde birbirine sarmalandığı, çoklu dışavurum ve anlatılarıyla değişken bir yapıdır. Destekçi kurumların koşulları arasında yapının sökülebilir ve başka yerlere taşınıp tekrar kurulabilir olması, uzun dayanma süresi, farklı yerlerdeki sunumlar için radikal biçimde yeniden şekillendirilebilir olması ve değişen çağdaş müzik programlarına adapte olabilmesi bulunmaktaydı.

Ritchie'nin kendi on yıllık sanatsal projesi olan, bilim, din ve mitoloji dillerini tek bir sistemli veya 'semasiografik' görsel dil içinde birleştiren bir kişisel kozmoloji kurma çabası, ArandaLasch'tan Benjamin Aranda ve Chris Lasch ve Arup AGU'dan Daniel Bosia'nın işbirliğiyle bu çoklu anlatıları üç boyutlu yapısal sistem içinde kodlandırmanın zeminini oluşturmuştur.

Proje, işbirliği içindeki sanatçılar tarafından yorumlanmaya açık, çizilmiş ve mekansal hale gelmiş bir an olarak uzama kaydedilmiştir. Geometri ve strüktürle dışavurum, 'holo-tektonik' bir sistem oluşturmak üzere birleştirilmiştir. Bu da partisyon ve anlatıların tematik temelini oluşturur. Sensörler içeriye giren herhangi birinin hareketlerini kaydeder ve bunları yaratıcı bir mekansal ses sistemi aracılığıyla yeni öykülere dönüştürür. Yapı içerideki kişinin çalacağı bir enstrüman haline gelir. Yapı hem fiziksel hem de bilgi derinliği açısından zaman içinde değiştikçe, içeriğin de gelişerek adapte olması nedeniyle bir çok açıdan etkileşimlidir.