Hamle üç kişisel sergiden oluşuyordu: Adel Abidin'in sergisi ...ötesinde, Rosa Barba'nın sergisi notlar ve Runa Islam'ın sergisi atları yiyen köpekler. Her bir sergi, özgün nitelikleriyle, kendi bağlamları içerisinde değerlendirilecek bir bütün olarak sunulurken öte yandan, serginin küratöryel yöntemi, sergideki hareket alanlarını satranç oyununa gönderme yaparak genişleten, hesaplanmış bir yapıya dayanıyordu.

Görsel ve işitsel algının temel kavramlarından, uzamsal ve algısal dönüşüm taktiklerinden ve kavramsal bölgelerin inşasından yola çıkan bu proje takip edeceği patikaları, her biri farklı sanatsal araştırma alanları tanımlayan üç sanatçının izleğinde keşfetti. Böylece Adel Abidin, Rosa Barba ve Runa Islam'ın işleri Hamle başlıklı serginin sınırlarını belirledi.

Projenin küratöryel gelişimi iki farklı eksende ilerledi: kavramsal ve uzamsal. Kavramsal eksen, konuları ve algıya dair soruşturmaları anlamında birbiriyle yakından ilişkili işleri bir araya getirmeye odaklandı. Bu eksen, her üç sanatçının farklı katman ve yoğunluklarda katkıda bulunduğu bir işbirliğine dayanıyor. Uzamsal eksen ise, bu üç sanatçının, işlerinin içeriği ve mevcudiyeti aracılığıyla nasıl hamleler yapıp uzamsal koşulları değerlendirdiğinin izini sürüyor. Uzamsal eksen, sergideki üç sanatçının yaklaşımlarının ve üretimlerinin belirgin niteliklerini taşıyan işleri bir araya getiren zemin katta açılıyordu: Rosa Barba'nın Bir Devre Kurdum, Sonra da Bir İkincisini Kurdum (2010) adlı işi, Adel Abidin'in Senfoni (2012) başlıklı heykel yerleştirmesi ve Runa Islam'ın Gördüğün Şeyi Gördüğün Gibi Gören İlk Sen Ol (2004) başlıklı 16mm filmi.

Uzamsal eksenin bir hamleler dizisi halinde oluşturduğu hat, Arter'in üst katlarında devam ediyordu. İlk katta Adel Abidin'in Senfoni (2012) işinin tek kanallı bir videodan oluşan devamının yanında, Seksek (2009) ve Üç Aşk Şarkısı (2010) başlıklı işleri yer alıyordu. ...ötesinde'de sergi mekânı işlerin gerektirdiklerine bağlı olarak mimari bileşenlerle dönüştürüldü, diğer katlarda ise izleyicinin binanın nitelikleriyle özdeşleşmesine olanak sağlayacak şekilde mimari değişiklikler asgari düzeyde tutuldu. Buna uygun olarak, işlerin konumuyla, özdeş sergi mekânlarının algılanışındaki simetrinin kırılması hedeflendi. İkinci katta notlar başlığı altında Rosa Barba'nın dört işi sergilendi: Buradan Kesiniz (2012), Gizli Konferans: Gördüğümüz ve Görmediğimiz Şeylerin Süreksiz Tarihi Üzerine (2010), Sonsuz Şeylerin Kayıtlı Yayılımı (2012) ve Görünmez Eylem (2010). Arter'in üçüncü katında yer alan atları yiyen köpekler başlıklı Runa Islam sergisi, sanatçının Belirme (2011) işinden hareketle isimlendirilmiş. Bu katta Belirme'nin yanı sıra, Islam'ın Bu Kadarı Belirsiz (2009-2010) ve Numune Dolabı (2009-2010) başlıklı işleri de yer aldı.

The Move involved three solo exhibitions: beyond... by Adel Abidin, annotations by Rosa Barba, and dogs devouring horses by Runa Islam. Each exhibition had its own distinct features and had to be considered in their own context. Nevertheless, the curatorial methodology for this exhibition had been based on a calculated structure that extended its territories by referring to the game of chess.

Starting from the basic notions of visual and aural perception, strategies of spatial and perceptual transformation, and constructions of conceptual territories, the project has found its way by exploring and building on the work of three different artists, that constitute diverse areas of artistic research. Therefore, the works of Adel Abidin, Rosa Barba, and Runa Islam had framed the borders of The Move as an exhibition.

The curatorial development of the project had two axes: conceptual and spatial. The conceptual axis focused on drawing the works together, which were closely linked in terms of their subject matter and perceptual inquiries. This axis was based on a collaborative act with each artist involving different layers and intensities. The conceptual axis mapped the positional plays between time and sound; light and sight; movement and strategy; and perception and points of view. Whereas, the spatial axis had traced the way in which each artist makes moves and considered spatial conditions through the content and presence of these works.

The opening of the spatial axis was on the ground floor, which drew together specific works by each artist in the exhibition: a sculpture I Made a Circuit, then a Second Circuit (2010) by Rosa Barba, a sculpture-based installation Symphony (2012) by Adel Abidin, and a 16mm film Be The First To See What You See As You See It (2004) by Runa Islam.

The line of this spatial axis had a sequence of moves that continued into Arter's upper floors. The first floor presented the video screening part of Adel Abidin's Symphony (2012), Hopscotch (2009), and Three Love Songs (2010), framed in the beyond... exhibition. In beyond…, the exhibition space was modified with architectural elements based on the requirements of the works, whereas on the other floors the architectural adjustments are minimal, allowing the viewer to identify the spatial characteristics of the building. Accordingly, the location of the works broke the symmetry of the perception of the identical exhibition spaces. The second floor presented four works by Rosa Barba under the title annotations: Coupez Ici (2012), The Hidden Conference: On the Discontinuous History of Things We See and Don't See (2010), Recorded Expansions of Infinite Things (2012) and Invisible Act (2010). Finally, Runa Islam's exhibition dogs devouring horses on the third floor was named after her work Emergence (2011) which the exhibition featured, along with This Much is Uncertain (2009-2010) and Cabinet of Prototypes (2009–2010).