Taşlar Konuşuyor, 71 adet arkeolojik eser kopyasının sanatçı tarafından "tümlenmesiyle" oluşturulmuş objeleri bir araya getirdi.

Sergide kullanılan arkeolojik eserler, Türkiye'nin çeşitli bölgelerindeki kazılarda bulunmuş ancak sergilenecek değerde bulunmadıkları için diğer buluntulardan farklı bir sınıflandırılmaya tabi tutulan parçalardan seçildi. TC Kültür ve Turizm Bakanlığı, bu parçaları "etütlük eser" olarak sınıflandırıyor. Korunması Gerekli Taşınır Kültür Ve Tabiat Varlıklarının Tasnifi, Tescili ve Müzelere Alınmaları Hakkında Yönetmelik'in 3. maddesinin c fıkrasına göre etütlük olarak ayrılan bu parçalar, "2863 sayılı Kültür ve Tabiat Varlıklarını Koruma Kanunu kapsamına giren, ancak Eser Envanter Defterine kayıt edilecek nitelikte olmayıp bilimsel amaçla kullanılabilecek korunması gerekli eserler" olarak ayrılıyor. Parçası olabileceği bütünle ilgili fikir vermediği düşünülen, eksik, biçimsiz veya önemsiz görülen bu parçalar, çoğu zaman müze depolarında saklanıyor ya da bilimsel araştırmalarda kullanılmak üzere üniversitelerin ilgili birimlerine gönderiliyor.

Aslı Çavuşoğlu bu sergi için 71 etütlük eser seçerek bu parçaların birer kopyasını üretti. Ahşap, bronz, cam, demir, mozaik ve seramik gibi malzemelerden yapılmış bu parçaların kopyaları üretilirken, orijinal malzemeler kullanıldı. Sanatçı daha sonra bu parçaları, "bütün"lere tamamladı. Her bir eser, seramik, kauçuk, epoksi, pleksiglas, keçe, volkanik taş, deri ve sünger gibi farklı malzemelerle "tümlendi".

71 objenin teşhir edilmesi için sanatçı tarafından tasarlanan kaideler de sıkıştırılmış sünger, ahşap ve kauçuktan üretildi. Sergideki parçalar 1'den 71'e kadar numaralandırılmış olarak sunuldular ancak bu numaralandırma tamamen rastlantısaldı. Herhangi bir tematik, kronolojik veya coğrafi sınıflandırmaya dayanmıyordu.

Sergi, arkeolojik ve tarihi bilgilerle anlatı oluşturmanın ve objeler aracılığıyla çoksesli hikâyeler anlatmanın olasılıklarını araştırıyordu.

The Stones Talk brought together 71 objects, archaeological artefacts that the artist reconstructed by using various materials.

The archaeological artefacts selected for the exhibition were discovered at various excavation sites in Turkey, yet subjected to a particular classification system and deemed unworthy of exhibition. The Ministry of Culture and Tourism of the Republic of Turkey classifies such pieces as "study pieces". According to paragraph c, Article 3 of the Regulation on Classification, Registration and Acceptance to Museums of Movable Cultural and Natural Heritage Requiring Protection, study pieces are defined as "the
group of protected artefacts, under Law No 2863 on Conservation of Cultural and Natural Heritage, which are not qualified for entry in the Artefacts Inventory Log but rather suitable for scientific studies". These pieces are considered deficient, formless or insignificant, as they do not seem to provide an idea about the whole they might have been part of.

They are often either kept in museum storages, or forwarded to the relevant departments of universities for scientific research.

For this exhibition, Aslı Çavuşoğlu produced copies of a selection of 71 study pieces. While producing the copies, she used their original materials such as wood, bronze, glass, iron, mosaic or ceramic. The artist then completed these pieces into new "wholes", reconstructing them with a diverse range of materials including ceramic, rubber, epoxy, plexiglass, felt, volcanic rock, leather, and foam.

For the installation, Çavuşoğlu designed pedestals, using high-density foam, wood, and rubber. The objects in the exhibition were randomly numbered from 1 to 71. This numbering did not refer to any thematic, chronological or geographical classification.

The exhibition explored the potential of forming narratives with archaeological and historical information and telling pluralistic stories through objects.