Fatma Bucak'ın Türkiye'de gerçekleşen ilk kişisel sergisi Düşüşe Dair Bir Başka Hikâye Daha, sanatçının bu sergi için ürettiği yeni video çalışmalarıyla yakın tarihli (2012 ve 2013) işlerinden bir seçkiyi bir araya getirdi. "Düşüş" sanatçının üretiminin merkezinde yer alan kavramlardan biri. Bucak işlerinde cinsiyet ve kimlik temelli ayrımcılığı mesele edinerek, erkeği kadından üstün olarak konumlayan yaradılış mitlerine, dolayısıyla en başa, insanın cennetten kovulmasına, dünyaya "düşüş"üne dönüyor.

Bucak'ın Arter'deki sergi için ürettiği iki kanallı video yerleştirmesinin çekimleri 2013 yazında Tuz Gölü'nde gerçekleştirildi. Yerleştirmenin parçası olan And then God blessed them başlıklı videoda Bucak kadın ve erkek arketiplerini zamansız ve sert bir doğada bir kez daha karşı karşıya getirdi. Pek çok işinde olduğu gibi kendi bedenini anonim bir "kadın" figürü olarak dahil ettiği bu performansta sanatçıya bir aile bireyi, erkek kardeşi eşlik ediyordu.

Yerleştirmenin diğer parçası olan Suggested place for you to see it başlıklı videoda ise bu performansı izleyen bir grup kadının yorumlarına kulak veriyoruz. Fatma Bucak'ın "izleyici" olarak işine katılmaya davet ettiği bu 13 kadının yorumları, kendi içinde bir performansa dönüşüyordu. Onların gerçek zamanlı yorumları, sergi mekânındaki izleyicinin muhtemel yorumlarıyla karşılaşıyor; yerleştirme bu yolla izleyicinin sanat eseri karşısındaki konumu ve sanatı yorumlama biçimlerimiz üzerine düşünmeyi öneriyordu.

Fatma Bucak işlerinde, incelikle tasarlanmış sahneler içinde gerçekleştirdiği eylemleri bir bütün olarak kayıt altına alıyor. Fotoğraf, video ve performansı iç içe kullandığı bu çalışmalarda (tıpkı buradaki izleyici sayısının taşıdığı Son Akşam Yemeği göndermesi gibi) evrensel sembolleri sıklıkla devreye sokuyor.

Bucak bu yolla mitleri, dini meselleri ve otobiyografik anlatıları tersyüz ederek yeniden anlatıyor. Blessed are you who come – Solida Fundamenta'daki bölünmüş ama sonradan tekrar dikilmeye çalışılmış ekmek somunu aynı topraktan gelen iki farklı topluluğun bir arada kalma çabasını hatırlatırken, I was not able to prevent the fall'daki yumurta, olacaklara dair bir tedirginlik hissi uyandırıyor.

Serginin girişinde yer alan Omne Vivum Ex Ovo – Nomologically possible, anyhow'da ise yumurtalar bu kez beton bloklarının içine yerleşiyorlar. İlk kez 2013'te Londra'da Catlin Art Prize sergisinde 5 ekranlı bir yerleştirme olarak sergilendikten sonra Arter'deki sergi için müzik eklenerek yeniden düzenlenen bu 13 ekranlı yerleştirme, yumurtanın taşıdığı doğum ve umut temalarına bu defa şehirleşmeyle bağlantılı olarak geri dönüyordu. Ekranlarda bir belirip bir kaybolan bu videolar, ne zaman başladığı ve ne zaman biteceği bilinmeyen bir eylemi gösteriyor: Bir kadın, uçsuz bucaksız beton bloklarının deliklerine durmaksızın yumurtalar yerleştirip duruyor. Betondan kuluçkalarında olgunlaşıp vakti geldiğinde çatlasınlar diye mi? Bu iç karartıcı peyzajda hayatın yeniden yeşermesi mümkün mü? Diyelim ki yeşerdi, bu yumurtalardan ne türden yaratıklar çıkabilir?

Bu insan yapımı peyzaj Arter'deki sergi mekânı içinde, Fatma Bucak'ın işlerinde sıklıkla kullandığı uçsuz bucaksız, etkileyici doğal peyzajlardan biriyle karşılaşıyordu. Four Ages of Woman – Fall başlıklı videoda kadın bu kez kıpkırmızı bir toprak ve kaya parçalarıyla kaplı bir doğada, bir tepeciğin içinde saklandığı yerden görünmez bir düşmana taşlar fırlatıyor. Bu gerçeküstü yerde verdiği mücadelenin ardından sanki bir anda ortaya çıkmaya karar vermiş gibi, önündeki kocaman kayayı devirerek saklandığı yerden çıkmayı, doğmayı, kendi hikâyesini başlatmayı seçiyor.

Yet Another Story About the Fall was Fatma Bucak's first solo exhibition in Turkey and presented new works by the artist along with a selection of her recent works (2012 and 2013). "The Fall" is a concept of central importance in the artist's production. Bucak problematises gender- and identity-based discrimination in her works, and revisits creation myths that regard man as superior to woman, therefore going back to the very beginning, the fall of man from heaven to earth.

Bucak produced a new two-channel video installation especially for the exhibition at Arter. Shot at Tuz Gölü (the salt lake in Central Anatolia), the part entitled And then God blessed them brings together the female and male archetypes in a harsh and timeless part of nature for yet another confrontation. As in many of her other works, Bucak included her own body in this performance as an anonymous female figure, and was accompanied by a family member: her brother.

In the second part entitled Suggested place for you to see it, we see a group of women Bucak invited to take part in her work as "viewers". The comments of these 13 women become a performance in itself. Their real-time reactions meet the possible comments of the viewers in the exhibition space; and in this manner the installation proposed a contemplation on the position of the viewer in front of a work of art, and our ways of interpreting art.

In her works, Fatma Bucak records actions she performs in meticulously designed settings in their entirety. These works, in which she simultaneously engages photography, video and performance, often deploy universal symbols (like in the reference here to The Last Supper which is assigned via the number of viewers).

In this manner, Bucak reverses and re-enacts myths, religious parables and autobiographical narratives. The broken loaf of bread, which the artist then tries to sew back in Blessed are you who come – Solida Fundamenta recalls the effort two different communities of the same land make to remain together, whereas the egg in the video I was not able to prevent the fall gives an uncanny sense about what is about to happen.

In the work entitled Omne Vivum Ex Ovo – Nomologically possible, anyhow, installed at the entrance of the exhibition space, eggs are now being placed in concrete blocks. This 13-screen installation, first exhibited as a 5-screen installation in London at the Catlin Art Prize exhibition in 2013, and redesigned with the addition of music for the exhibition at Arter, returned to the themes of birth and hope associated with the image of the egg this time in association with urbanization. Videos at once both appearing and disappearing on the screens, point at an action with no clear beginning or end: a woman is constantly placing eggs in the holes of countless concrete blocks. Is she doing this so they can mature in their concrete nests and hatch when the time is right? Can life really emerge in this sullen landscape? And if it were to, what kind of creatures would step out from these eggs?

Here, this man-made landscape encounters one of the endless, moving natural landscapes Fatma Bucak often uses in her works. In the video entitled Four Ages of Woman – Fall, the female figure is now surrounded by a piece of nature covered in scarlet earth and rocks, throwing rocks at an invisible enemy. As if she has suddenly decided to emerge after the struggle she has put up in this surreal place, she chooses to knock over the huge rock in front of her, to be born, and to initiate her own story.