John Cage ve Sarkis'in Japonya'daki Ryoanji Zen Bahçesi'ni ziyaretleri arasında uzun yıllar olsa da, bu ünlü Zen bahçesi her iki sanatçıyı da aynı şekilde derinden etkilemiştir. Bu sergideki üç yapıtın ortaya çıkışının kaynağında da bu etki yatıyor. Sarkis, Cage'in Ryoanji bestesinin solo flüt versiyonuyla ilk kez karşılaştığında bu partisyonu "çizgilerin ve kaligrafinin boş bir sayfa üzerindeki dansı" gibi algılar ve bu "çizgileri" parmak izleriyle takip ederek sergide görülen 96 adet suluboyayı gerçekleştirir: Partition de flûte Ryoanji / Cage selon Sarkis (Sarkis'e göre Cage / Ryoanji flüt partisyonu).

Serginin açık olduğu süre boyunca Arter'in üçüncü katındaki sergi mekânına girildiği anda sakinleştirici bir etki uyandıran bu dalgalarla karşılaşılıyordu. Bu suluboyalar, serginin ana yapıtını oluşturuyordu.

Ryoanji yorumu opus n°2, Kyoto ve D'après Ryoanji (Ryoanji'den ilhamla) başlıklı iki Ryoanji Zen Bahçesi planı ise, mekânın iki ayrı ucunda ana yapıtı kuşatıyordu.

Melih Fereli'nin küratöryel müdahalesiyle sergi önemli bir boyut daha kazanarak iki büyük müzisyeni, Kudsi Erguner (ney) ve Jean-François Lagrost'yu (şakuhaçi), Sarkis'in suluboyalarının müzikal yorumunda bir araya getirdi. Sergi boyunca mekânda sürekli yayınlanacak olan (saat başlarında, 20 ve 40 geçe) kayıttaki bu benzersiz yorum izleyiciyi dikkat kesilerek dinlemeye davet ediyordu. Kültürel ve coğrafi anlamda uzak yerlerin birbirine karışmasına tanıklık edercesine adeta Ryoanji'ye bir "çağrı" niteliği taşıyan bu yorum, Sarkis'in "ses-izleği"nin anlatım gücüne başka bir boyut daha katıyordu.

Albeit many years apart, John Cage and Sarkis found inspiration in the famous Ryoanji Zen garden (Japan) that led to the creation of the three works included in this exhibition. Sarkis' first encounter with the solo flute score of Cage's Ryoanji inspired him as if this were "the dance of lines on a blank paper and of calligraphy" which he trailed with his fingerprints culminating in 96 watercolours entitled Partition de flûte Ryoanji / Cage selon Sarkis (Cage, Ryoanji, flute partition according to Sarkis).

Upon entering the third floor gallery of Arter, the viewer encountered these soothing waves constituting the main work in the exhibition, while the other two works, plans of the Zen garden, entitled Ryoanji interpretation opus n°2, Kyoto, 2012, and D'après Ryoanji (After Ryoanji), 2012 flanked the centrepiece at each end of the gallery.

As a result of Melih Fereli's curatorial intervention, the exhibition attained an important dimension, bringing together two great musicians, Kudsi Erguner (ney) and Jean-François Lagrost (shakuhachi) in a musical interpretation of Sarkis' watercolours. Diffused in the gallery throughout the exhibition (looping to the start on the hour, 20 and 40 minutes past the hour), this unique pre-recorded interpretation beckoned the viewer to listen carefully, as if it were a "call" on Ryoanji, almost witnessing the blending of locations that are remote, both geographically and culturally, and thus enhancing the expressivity of Sarkis' "sound-trails".