Aklın Uykusu, Marc Quinn'in 1999 yılından bu yana ürettiği 30'dan fazla yapıtı bir araya getirdi. Quinn'in kullandığı malzeme ve tekniklerin çeşitliliğini yansıtan sergide, sanatçının üretiminde merkezi öneme sahip yapıtlarla birlikte, son dönemde gerçekleştirdiği ve ilk kez Arter'de gösterilen resim ve heykeller de bulunuyordu. Küratörlüğünü Selen Ansen'in üstlendiği Aklın Uykusu, sanatçının 1990'lardan bu yana üretiminde ele almayı sürdürdüğü tarih, zaman ve mekân, beden ve kimlik gibi konulara odaklanırken; doğayla kültür ve sanatla bilim arasındaki ilişkiyi ve sanatın teknolojiye bağımlılığını da tartışmaya açmayı hedefliyordu.

Serginin başlığı, Goya'nın The Sleep of Reason Produces Monsters (Aklın Uykusu Canavarlar Üretir) başlıklı gravüründen esinlendi. Goya'nın Los Caprichos (1799) başlıklı serisinin parçası olan bu gravürde, sanatçı kendisini uyurken ve etrafı hayal ürünü canavarlar ve kâbuslarla kuşatılmış olarak resmetmiştir. Gravürün başlığından esinlenilerek isimlendirilen sergi, "aklın uykusu"nu bir yandan varoluşun ve yokoluşun, öte yandan hayat ve sanatın birbirlerini beslediği bir geçiş ve etkileşim alanı olarak kurguluyordu.

Böylelikle hayal gücümüzün perdesini aralamayı, algımızı görünmez olana ve aklın susturmak istediğine doğru genişletmeyi öneriyordu.

Marc Quinn'in yapıtları çoğu zaman insanlık tarihine, yaradılış sürecine, evren ve zaman kavramlarına göndermeler içerir. Sanatçının 1991 yılından bu yana kendi kanını kullanarak ürettiği otoportreleri ve insan bedeni için standartlaştırılmış estetik "norm"ları tersine çeviren heykelleri, Kendi/Öteki, Beden/Zihin, Doğa/Kültür gibi ikiliklerin yapaylığına ve tarihselliğine işaret eder; pek çok yapıtı Yaşam/Ölüm, Doğum/Yokoluş gibi karşıtlıkların bir arada varolma hallerini araştırır.

Sanatçı, "iç" ve "dış" arasındaki ilişkiyi beden aracılığıyla okumaya açan yapıtlarında "iç"e etkileyici ve kafa karıştırıcı bir görünürlük kazandırırken, "dış"ı "iç"i çevreleyen ve tanımlayan bir alan olarak ele alıyor. Sanat kuramcısı Selen Ansen, Aklın Uykusu sergisini, "iç"le "dış" arasındaki bir geçiş alanı olarak "eşik" kavramı etrafında kurguladı. Sergi, "iç" ve "dış" kavramlarının tarihsel ve kültürel inşasını merkezine alarak, dünyayı algılayışımızı belirleyen kategorilere, kendimizi inşa ederken "dışarı"yla ve "öteki"yle kurduğumuz ilişkilere dair pek çok gönderme içeriyordu.

Marc Quinn's first solo exhibition in Turkey, The Sleep of Reason brought together more than 30 works the artist has produced since 1999. Presenting the wide range of media and materials used by Marc Quinn, the exhibition featured a number of his seminal works along with some of his most recent paintings and sculptures, which were shown for the first time at Arter. Curated by Selen Ansen, The Sleep of Reason revolved around history, time and space, body and identity related themes, which the artist has been exploring since the 1990s and proposed an investigation into the relationship between nature and culture as well as the interaction between art and technology through dependency.

The exhibition's title was inspired by Goya's etching The Sleep of Reason Produces Monsters (from the series of aquatint plates entitled Los Caprichos, 1799). In the etching, the artist represents himself sleeping, surrounded by the products of his own imagination, monsters and nightmares. Named in reference to this etching and departing from its moral and historical context, The Sleep of Reason proposed an extension of our perception towards the realm of the immaterial or that of the invisible by connecting the particular to the universal and challenging our framing of reality.

Marc Quinn's works often abound with references to the complex process of Creation, linking human history to the cyclic temporality of the universe. The self-portraits he has been producing since 1991 using his own frozen blood, or his sculptures that invert the aesthetic norms culturally standardized for the human body, underline the artificial, temporal and historical nature of dualisms that define human life (Self/Other, Body/Mind, Nature/Culture) while exploring the mutual belonging of differences or binary oppositions such as Life/Death, Birth/Destruction. In his works, "the body" operates as a site through which the artist suggests new readings of the relationship between the "inside" and the "outside".

Quinn's works offer the "inside" a new, fascinating and troubling visibility, whereas the "outside" is revealed as being constitutive of the "inside", both finding a common ground by being re-cast in the artificiality of the artwork. Art theoretician Selen Ansen devised the exhibition around the theme of "threshold", as a passageway and as a space of reversibility between internal and external: the historical and abstract notions which refer to the categories that shape our understanding of the world, as well as our relationship to the Other in the construction of our selves.